Yollarda Hayat Var...: Dünyanın en küçük ülkesi; VATİKAN

Gezimizin son gününde Vatikan'dayız. Sürekli duyardım ama gerçekten bu kadar ufak olacağı aklıma gelmemişti.

Sadece 43 Hektar. Metrekare başına en çok turist düşen yer burası, hatta en çok rahibe ve papaz da sanırım :)

Burada San Pietro Kilisesini, Sistine Şapeli'ni de içine alan Vatikan müzelerini gezebiliyorsunuz.

Biz Vatikan müzelerini gezemedik çünkü beklenemeyecek kadar uzun bir sıra vardı, gitmeden internet üzerinden bilet almak en mantıklısıymış.

Bilet ücretine ek olarak vereceğimiz 4 Euro ile insanın bakmaya korktuğu sizi hipnotize edip içine çekmeye çalışan girdap gibi kuyruğun yanından salınarak içeriye girebilirsiniz :) Valla ben vicdan yaparım, o insancıklara üzülürüm derseniz bilemem ama Online bilet isteyenler tık tık!

Biletiniz varsa yada sırayı beklemeyi göze aldıysanız, içeriye girdiğiniz andan itibaren asla pişman olmayacağınıza eminim. Çünkü Sistine Şapeli içerisinde Michelangelo'nun 14 yıl sırt üstü çalışarak yaptığı tavan süslemeleri var. Nasıl bir azimdir bu böyle...

Sırf bu manzarayı görmek için bile değer bence. En kötü tarafı fotoğraf çekmek ne olursa olsun yasakmış.

Siz de benim gibi göremediyseniz üzülmeyin, buraya tıklarsanız o havayı solumanız mümkün...

Roma'da bulunan, Hıristiyanlık dininin Katolik mezhebinin yönetim merkezi burası. Yerleşik nüfus 930 civarında fakat turistlerle birlikte neredeyse 1.500'ü aşıyor.

Öncelikle San Pietro meydanında bulacaksınız kendinizi ve içinizde sürekli daha fazla resim çekmeliyim dürtüsü uyanacak.

Ne kadar çekerseniz çekin kendinizi "yok tümünü kadraja alamadım, yok şuradaki motif harika" derken bulacaksınız. Korkmayın alan çok müsait ne kadar kalabalık olursa olsun herkese yer bol.

Elips şeklinde olan bu meydanı Bernini tasarlamış, Vatikan'ın dünyayı kucaklamasını temsil ediyormuş. Bu Bernini zaten İtalyadaki eserlerin çoğunu yapmış bir arkadaş, gidince siz de ezberleyeceksiniz adını.

Çevresinde yüksek duvarlar var ve kameralarla izleniyor aman dikkat burnunuzu karıştırmayın yakalarlar :) Dünyanın yüzölçümü olarak en küçük ülkesi burası.

Giderken rehberimiz uyarıyor, şortlu, mini etekli, omzu gözüken-askılı giyenler alınmıyor, pişt baylar! bu sadece kadınlar için de geçerli değil ona göre.

Eğer ki şortla geldiyseniz " hoop arkadaş utanmıyor musun baldırı çıplak gelmeye" diyerek ince fışkanlarla bacaklarınıza vurmuyorlar, bunun yerine ameliyat önlüğü gibi bir şey veriyorlarmış, böyle bir şey duydum ama o kalabalıkta uygulama nasıldır bilemem, o yüzden tedarikli gitmekte fayda var, aklınızda olsun derim.

Biz omuzlarımıza şarapçı tepesinden satın aldığımız şalları sardık, fakat önümüzde giden Rus uyruklu olduğunu düşündüğümüz bayan şortuyla girdi ben gözlerimle gördüm :) Bu açık bir şikayettir ey Papa:)

X-Ray cihazından geçiyoruz girerken, aslında önceleri böyle bir uygulama yokmuş fakat Ağca'nın suikast girişiminden sonra bir sürü güvenlik önlemiyle birlikte bu cihaz da konulmuş. Türk'ün gücünü görüyorsunuz değil mi :)

Hem devlet başkanı, hem de Katolik mezhebinin ruhani lideri ve de yasama, yürütme ve yargının da başkanı olan Papa'nın sözleri yasa hükmünde kabul ediliyor burada. Bilmem ki, bizim ülkeden birilerinin de olmak istediği mevki bu mudur ki acep ?

Şu gördüğünüz palyaço gibi ilginç kıyafetli arkadaşlar; Vatikan'ın 100 kişilik İsviçre vatandaşı olan muhafızları.

İtalya'dasınız ama Katolik olması şart olan geleneksel giysili muhafızlardan oluşan İsviçreli, küçük bir ordusu bulunuyor, yani neden İtalyan değil de İsviçreli onu bir türlü anlayamadım.

Kıyafetleri gerçekten ilginç ve Vatikan'a ölümüne bir bağlılık sergiliyorlar. 22 Temmuz 1506'dan beri aktif olarak Vatikan'da görev yapıyorlar. İsviçreli muhafız olmak için Katolik, bekar, İsviçre vatandaşı olunması, askeri görevini yapmış, üniversite veya liseyi bitirmiş, 19-30 yaşları arasında ve en az 174 cm uzunluğunda olunması gerekmekte, ücretleri mi? Vergiden muaf 1,300 Euro civarıymış

Bizden de bir haber; Mehmet Ali Ağca'nın Papa suikast girişiminden sonra İsviçreli Muhafızlar, törenler sırasında artık daha güçlü şekilde eğitilmeye başlanmış.

60.000 kişi kapasiteli San Pietro Bazilikasına giriyoruz , kafamız vücudumuzdan ayrı şekilde (tavanı incelemekten dolayı) dolaşıyoruz.

Bu nasıl bir işçilik, sanat ve mimari akıl alacak gibi değil. Çoğu yer altın, buraya Michelengelo'nun eseri diyebiliriz çünkü kubbesini kendisi tasarlamış ve en son onun zamanında tamamlanmış.

Vatikan; San Pietro'nun şehit edilip gömüldüğü yere kurulmuş. Az önce bahsettiğimiz Michelengelo'nun harika kubbesinin tam altında resimde gördüğünüz gibi Bernini tarafından 30 metre yüksekliğinde 4 ayaklı bir sunak yapılmış.

O sunağın derinlerinde İsa nın 12 havarisinden biri olan San Pietro nun mezarı var.

Tekrar dünyaya geldiğinde resimde gördüğünüz kırmızı kadife koltuğa oturacağı varsayılıyor. Önünde merdivenle inilen mekanı Melekler ve Şeytanlar filmini izleyenler hatırlayacaktır. Filmin sonunda rahibin kendini ateşe vererek yaktığı yer burası.

O kadar kalabalık ki, onu da fotoğraflayalım bunu da derken sevgilimi kaybediyorum, ara ara bulamayınca bari keyfini çıkarayım deyip dalıyorum kalabalığın ortasına. Bir anda görevliler geliyor hepimizi ikiye bölüyor.

Bakıyorum tüm turistlerin kafalar sağda, merakla ve büyük bir coşkuyla bekliyor. Wuuhhuuu Papa mı geliyor ki diye heyecan yapıyorum o anda. Nasıl böyle psikolojim değişti bilemiyorum geçse sanki dünyanın en mutlu insanı olup eteklerine sarılacağım, kutsa beni diye :)

Önden bi rahibe geçince "aman bunun için miymiş bu ritüel" diye düşünüyorum, arkadan önemli olduğunu düşündüğüm ama bana kalsa defterdar kılıklı adamın birinin olduğu bir grup daha geçiyor. Sonra rahaaaattttt diye biri bağırmış gibi, çil yavrusu gibi dağılıyoruz. Bu mudur yani :(

Gözlerim tanıdık bir sima görüyor, evet evet sevdiceğim bu, İtalyanları boşver valla benim sevgilim taş gibi :)

O da kendini resim çekmeye adamış beni kaybedince, dur bakayım şimdi aklıma geliyor, onun makinasından o kadar resim de çıkmadı, yoksa beni bırakıp o Rus avradın peşinden gitmiş olmasın sakın, hem de bu kadar maneviyat dolu bir yerde, iyi çarpılmadı valla.

Her milimetre özenle işlenmiş, insanın bu şaşaa karşısında dili tutuluyor. Burada da diğer kiliselerde hissettiğim duyguya kapılıyorum, bence dini mekanlar bu kadar şatafat içermemeli sanki işin doğasına aykırı. Yani gösteriş ile din inancını aynı kefeye koymakta hep zorlanıyorum.

Hristiyanlarda hacı olmak için kilisede bulunan bir kapıdan geçmek gerekiyormuş. Fakat ufak bir sorun var bu kapı 25 yılda bir açılıyor :)

Papa elinde çekiçle duvara sembolik bir vuruş yapıyor ve kapı görevliler tarafından yıkılarak içinden geçiliyor. Geçenler hacı sayılıp, günahları affediliyor.

Bir yıl açık kaldıktan sonra tekrar örülüp kapatılıyormuş. Bir sonraki açılış 2025 te sayın hacı adayları haberiniz ola.

İnsanların sessizce alt kata indiklerini görüp peşlerine takılıyoruz, eski papaların mezarları bulunuyor burada. Flaşsız çekimler yapıyoruz. Burası da gayet gösterişli. Fakat o kadar sessiz ki parmak ucunda yürümekten ayaklarım şişti :)

Vatikan'a gittiyseniz görmeniz gereken en ünlü eser, Michelangelo nun henüz 24 yaşındayken bitirdiği Pieta heykeli.

Pieta ; kucağında ölmüş İsa yı tutan Meryem Ana heykeli demekmiş. İsa peygamberin çarmıhtan indirildiği anı tasvir ediyor.

Bu eser aynı zamanda Michelangelo nun imzasını attığı ilk ve tek eser olma özelliğine sahip. İmzası nerede mi? Meryem Ana nın kuşağının üzerinde.

Heykel daha önce "Ben İsayım" diye bağırıp çağıran bir amcam tarafından saldırıya uğradığından artık cam muhafaza içinde sergileniyor.

İçini bol bol tavaf etmiş ve artık şapel, kilise, bazilika gezmekten öğğhhkkk gelmiş insanlar olarak hediyelik eşya mağazasını geziyoruz, her yerde başında takkesiyle papa'nın resmi bulunan bir sürü tesbih, defter, kitap, alet edevat....

İtiraf edeyim o sıcakta klimalı bir yer bize çok iyi geldi o yüzden incik cincik her şeyi inceledik. Oradan çıkıp Vatikan Postanesine girdik, zaman az kalmasaydı bir kart bulup bu posta kutusuna atmak isterdim, ben de atıyormuş gibi yaptım aynı şey :)

Vatikan'ı arkamızda bırakıyoruz.

Son akşamımızda gruptan katılanlarla beraber İtalya lezzetlerini Türk damak tadına göre hazırlayan, arada Türkçe melodilerle eğlendiren ve bence buraların en lezzetli makarnasını (kuşkonmazlı) yapan RomAntica Restoranda buluşuyoruz.

Rehberimiz rezervasyonu yaptırmış. Dekorasyonu muazzam, yemekleri ise müthiş lezzetli.

Neler yaptık, ayrıyken nereleri gezdik muhabbetleriyle çok keyifli bir akşam oluyor. Telefonlar, mailler alınıyor, o an keşke hiç gitmesek moduna giriyorum.

Ne yazık ki her güzel şeyin bir sonu var, baştan başa gezdiğimiz İtalya'yı arkamızda bırakıyoruz, hem çok keyifli hem de çok yorucu oldu bizim için. Döndükten sonra öğrendik ki hamile olarak, yani aslında ailecek gezmişiz buraları o yüzden anlamı daha da arttı bu gezinin.

İtalya'nın beğendiğimiz şehirlerine bir defa da tursuz gelip, araba kiralayarak gezmek istiyoruz. Turist gibi değil de oranın vatandaşı gibi yaşayarak, koşuşturmadan. Fakat ilk gideceklere tavsiyem kesinlikle tur ile gitmeleri, tarihini, heykellerini, binalarını hikayeleri ile görüp değerlendirmeleri.

Havaalanına gidiyoruz, tüm turların dönüş zamanı sanırım o kadar kalabalık ki anlatamam.

Yerlere oturup dinlenmeye çabalıyoruz. Hatta bir ara bavulların üzerine oturduğum, sevgilimin de beni taşıdığı doğrudur :)

Tüm güzellikleri geride bırakıp, uçakta uyuya uyuya ülkemize geri dönüyoruz. Sevgilimle yeni yerler keşfetmeyi, günlerce elele farklı bir ülkede gezmeyi hiçbir şeye değişmem.