Yollarda Hayat Var...: Almanya Gezisi / Rothenburg

Rothenburg, Wertheim, Würzburg, Almanya, Gezi, Nerede kalınır, ne yenir, Romantik yol, Bavyera, Octoberfest,

Cennetten bir köşe olan Würzburg'un bahçelerini, muhteşem heykeller ile dolu olan
köprüsünü, bende yarattığı
heyecanı ardımızda bırakıp, yaklaşık 60 Km mesafede bulunan, ortaçağı iliklerimize kadar hissedeceğimiz Rothenburg'a doğru yol alıyoruz.

Gitmeden romantik yolda nereleri görmeli diye araştırma yapmıştık ve en sevilen, en görülesi yerlerin başında geldiğini gördük Rothenburg'un, bu yüzden hiç tereddüt yaşamadık desem yeridir.

Almanca da Rot (kırmızı), Burg (kasaba) demek, Rothenburg ob der Tauber in anlamı ise; "Tauber nehrinin üzerindeki Kırmızı Kale" olarak geçiyor.

Würzburg'da biraz fazla zaman geçirdiğimiz için neredeyse hava kararmak üzereyken giriyoruz, çok keyif aldığımız otelimiz Goldenes Fass'e.

Şık, tertemiz (bu banyo camlarını nasıl böyle tek damla kireç veya leke olmadan temizliyorlar anlamıyorum valla), zevkle döşenmiş bir otel burası, gezilecek eski şehre de yürüyüş mesafesinde.

Biraz dinlenip, üst baş değişiminden sonra, Armi'nin uyku vaktine kadar olan sürede yürüyerek şehri keşfetmeye başlıyoruz.

Evlerin hepsi hediye paketi gibi albenili, birbirine çok benzeyen ve çok düzenli binalar. Mezarlıkları ise tam bir sanat eseri..

Bizim çekik gözlü arkadaşlar buranın müdavimiymiş, hatta o kadar çok seviyorlarmış ki, ülkelerine de Rothenburg şehrinin benzerini kurup, kardeş şehir ilan etmişler. Ayrıca buradaki surların onarılması için de bolca yardımda bulunmuşlar. Sabahın 6 sında bile elinde makinası ile bir Japon arkadaşı görmek sık rastlanan bir şey buralarda.

Yol çalışması olduğu için ağaçların hepsini bu şekilde muhafazaya almışlar, durup bol bol inceledik bu güzel düşünceyi.

İçeride neyle karşılaşacağımızı bilmeden, düşman askerleri gibi dayanıyoruz surların önüne, açın kapıyı, biz geldik...

Şaka bir yana da görünce şaşırıyoruz bildiğimiz surlar sarıyor şehrin etrafını, sonradan diğer romantik yol kasabalarında da bolca göreceğiz bu durumu ve vücut alışacak :)

Bu kapıdan içeriye girer girmez büyüleniyorum, sanki kocaman, büyülü bir film setindeyim...

Evlerin düzeni, renkleri, ışıl ışıl dükkanların vitrinleri, sanki kapıdan geçtiğimiz an ortaçağ'a ışınlanıyoruz.

Kelimelerle ifadesi güç, resimlerden de ne kadar anlatabiliyorum bilmiyorum ama fırsatınız varsa mutlaka gidip bu havayı siz de soluyun. Önceden Almanya'yı hep soğuk, mesafeli, karanlık bulurdum, Bavyera'yı görene kadar ne kadar da ön fikirliymişim .

Biz Eylül ayında gittik ya bir de noel zamanı burada olsaydık ne olurdu bilmiyorum, sanırım eve dönmek istemeyecektik bu durumda.

Dirndl mağazası kalp ben :)

Tüm şehir harika korunmuş ve bakımlı. Tek garipsediğim konu, bu güzelim yollarda sürekli arabaların geçmesi oldu. Sanki geçmişe dönmüş, üzerimdeki dirndl'ı savurarak, daracık yollarda salınırken, biri beni kolumdan tutup şimdiki zamana getiriyor gibi bir hissediyorum her araç sesinde.

Harika bir hediyelik eşya mağazası olan Geschenkehaus'a denk gelip "Metin baksana bayıldım diye çığlık" atıyorum, sevgilim "aşkım bayılmak istiyorsan arkanı dön de bir bak" diyor .

Sevgilim haklı, binbir çeşit oyuncaktan ve süsten başımı kaldırıp, arkamı döndüğümde, şehrin meydanını görüyorum, ağzım açık kalıyor, deklanşöre kaç defa ardı ardına bastığımı hatırlamıyorum bile.

Bu gördüğünüz gösterişli yer Belediye Binası, özellikle gece ışıklandırılmış hali bir harika.

Yanındaki beyaz olan ise Danışma Meclisi, saat başlarında, üst kısımda, saatin yanındaki 2 pencere açılıyor, belediye başkanı Nusch ve şehri kuşatmak isteyen düşman, Katolik Komutan Tilly çıkıyorlar, birkaç dakikalık bir kukla gösterisi bu.

Bu gösterinin bir anlamı var elbette; 30 Yıl Savaşları zamanında, Katolik orduları şehri kuşatıyorlar, komutan; kendisine ikram edilen 3,5 Litrelik şarap sürahisini (kimi yerlerde 100 fıçı deseler de pek akıl karı gözükmüyor) başına dikip tek seferde içen olursa şehri yağmalamayacağına dair söz veriyor. Bavyera da olduğunu unutmuş sanırım bu komutan, orada kimi çevirse içer o 3,5 Litreyi :)

Neyse efendim, belediye başkanı Nusch, eline şarap sürahisini alıp tek seferde dikip içiyor ve şehri kurtarıyor. İşte burada tasvir edilen an bu. Tabi sadece burada değil, tabelalarda, süslerde, her yere koyarak, kahraman belediye başkanını ölümsüzleştirmişler.

Rothenburg, 30 yıl süren din savaşlarında (Protestan X Katolik) çok zarar görse de 200 yıllık karanlık bir devrin ardından turizm sayesinde yine eski renkli haline geri dönmüş.

Ben yine mağazaya geri dönüyorum, sevgili acaba çok para harcamayayım diye beni uzaklaştırmaya çalışıyor etrafı göstererek, şüphelendim şimdi :)

Burada her şeyi almak istiyorum, minik minik camdan, tahtadan süsler, objeler, ışıl ışıl bir yer. İçeride fotoğraf çekmek yasak olsa da blog için riskleri göze alıp bolca çekiyor sevgilim sağolsun.

Bu saatlerden bir tane alıp evimin baş köşesine asmadım ya alacağım olsun benim, içinden çıkıp dans eden minik insanlar, bira tokuşturanlar..vs o kadar şirinler ki. Fiyat mı ne siz sorun ne ben söyleyeyim; en alınabiliri 2,800 TL idi :)

Buyrun siz de biraz keyfini çıkarın;

Sevgilim oyuncak arabasını Türkiye'ye getirmeye kararlı :)

Avrupanın çok meşhur noel mağazası Kathe Wohlfahrt da mutlaka görülmesi gereken yerler arasında, bunun haricinde oyuncak müzesi, işkence müzesi, en önemli kilisesi St. Jakob da turistlerin uğrak yerleri arasında.

Rothenburg'a geldiyseniz 2,5 Km uzunluğundaki surların üzerine çıkıp, kırmızı çatılı birbirinden güzel evleri görmeden de olmaz tabii. Bu surların üzerinde tam 42 adet kule bulunuyormuş.

1300 lü yıllarda Rothenburg kralı ve oğlu savaşa gitmişler, kötü talih; ikisi de ölmüş, bu durumda yönetecek başka varis olmadığından, halka gün doğmuş ve Rothenburg; "serbest şehir" olma hakkını elde etmiş.

Çok şiddetli bir deprem olup eski saray da yerle bir olunca, halk, sarayın taşlarından şehrin etrafına surları örmüş. Belki de savaşta ölmeseler depremde öleceklerdi, kısmet işte en azından şehit olmuşlar değil mi ama :)

Zor zamanlar geçirse de şimdilerde 15 milyon turist ziyareti ile en şaşaalı zamanlarını yaşıyor. Sokaklarında fener şeklinde ışıklandırmaları bulunan bu güzel kasaba UNESCO kültür mirası listesinde yer alıyor.

Arkamda görülen çeşmenin adı; St George, üzerinde alışageldiğimiz gibi gücün sembolü, ejderhayı yenme sahnesi var. Şu ejderhaları da öldüre öldüre kökünü kuruttunuz be arkadaş :)

Suyu çevredeki dağlardan geliyor ve düşman kuşatmalarına karşı su hattı her daim gizlenmiş, havuzu 100 bin litre su alıyormuş bu arada.

Burada en çok hoşuma giden şey, ışıklı, kötü yazılı, gözü yoran tabela kirliliğinin olmayışı. Onun yerine süslü ferforjeler kullanılmış, her biri sanat eseri gibi.

Şu vitrine bakar mısınız. Filmlerdeki karakterlerin kılıçlarını tek tek inceliyoruz, ahh Jon Snow yazık ettiler sana, umarım ölmemişsindir, amin :) Game of Thrones'u da yad ettikten sonra daha da ilginç bir şey görüyoruz; Bekaret Kemeri.

Sevgilin senin namusuna güvenmiyor diye iş gezisine gidince dönene kadar taktığını düşün bu zımbırtıyı, vay anam vay...

Sevgilim de elinde harita bana şehir turu yaptırıyor :) Sanırım burada biraz kafası karışmış bizim rehberin...

Hava iyice karardı, saat 20:00'de belediyenin önünde siyah pelerini, elinde feneri ile gece bekçisi dinleyicilerini bekliyor, korku filmi müziği de hayal edin arka fonda :) İşte size Night Watchmen turu.

Rothenburg'un meşhur siması Hans Georg Baumgartner bu işi yaklaşık 20 yıldır yapıyor, düşünsenize her gece iki defa aynı şeyleri hem Almanca, hem İngilizce anlattığınızı.

Çoğu yerde hatta tahtadan oyuncaklar üzerinde bile bu simayı görmeniz mümkün. Türkiye'de bu iş tutsa sanırım her caddede 3-5 tane daha gece bekçisi dolanırdı, 20 yıldır tek kişinin bu işi götürebilmesi inanılacak şey değil.

Önceden rezervasyona falan gerek yok, 20:00 de belediye binasının önünde olun ve 7 Euro'yu cebinizde bulundurun yeter. Çoğu dinleyici 10 Euro verip üstü kalsın diyor, bu da ufak bir not.

Biz yol üzerinde bulduğumuz, açık bir restorana oturuyoruz, hayatımın en minik kasede sunulan çorbasını da işte burada içiyorum.

Bildiğimiz nescafe fincanında geliyor bizim çorba, sanırım yarım kepçe falan. Sevgilim tavuk ben de makarna yemek niyetindeyiz, etrafımız orta yaş üzeri kibar insanlarla dolu. Yan masadaki amca ve teyze Armi ye bakıp şirin gülücükler saçıyor.

İşte Armi, sanırım üzerindeki gözlerden, biraz da uyku sersemliğinden, az da çığlık atmaya alışmasından dolayı, insanın kulağını tırmalayıp, iç organlarını sarsan bir tonla bağırmaya başlıyor.

Yapma, etme oğlum desek, tüm oyuncaklarını önüne sersek de kafi gelmiyor, o bizim kibar komşu masa "susturun şunu, bir keyfimiz var onun da içine ettiniz bakışlarıyla" bizi strese sokmakla meşguller o anda..

Baktık olmuyor, sırayla dışarı çıkarıp bu seslerin uzay boşluğunda kaybolmasını bekliyoruz. Bizim zaten bu yemek vakitlerinde var bir sıkıntı, birimiz Arman beyi gezdirirken, diğeri tek başına yemek zorunda kalıyor sürekli.

Almanya turunda şunu anladım ki, mutfakları pek bana göre değilmiş, çoğu yemek domuz etli, özellikle sosisleri pek meşhur diğerleri gibi pembe pembe :( Restoranlarda menülere saatlerce bakmam çok çeşit olduğundan değil, "yahu arkadaş bir tane de mi yok domuz eti olmayan bir şeyler "diye aranmamdan kaynaklanıyor

Karnımız doydu o zaman doğruca otelimize, otoparktaki arabamızdan biraz eşya almamız lazım, fakat ortam zifiri karanlık. Zaten korku filmlerindeki gibi bir otoparkı var, etrafı yeşillik, biraz ilerisi orman, ışık yok ve etrafta sürekli çıtır çıtır sesler.

Güya evin cesaretlisi benim diye övünürdüm, şimdi bıraksalar ardıma bakmadan kaçacağım. Kaçsam da yavrum Metin'in kucağında, anayım ben nasıl gideyim :)

Sevgiliye yalvarıyorum, yahu boşver eşyayı kaçalım, o ise ben korktukça daha da keyiflenip işi ağırdan alıyor, "ne var sanki, korkma, ben seni korururum, farları yakayım istersen"

Ulen diyorum korku filmlerinde de hep böyle olur, ben de tv karşısında söylenirim, "ne işiniz var o karanlıkta, ıssız yerlerde" diye. İşte şimdi o sahnedeki esas kız benim, imdatttt

En sonunda sevgilinin elini yakalayıp, sürükleyerek ve hatta koşarak giriyorum otele. Oh valla dünya varmış.

Acele tarafından duş, wc, giyim ve cuppp yatağa, tabii yorgunluktan pestili çıksa da uyumamakta direnen bir Armi ile :)

Sabah karnımız zil çalarak uyanıyoruz, kahvaltı için pek umutlu değilim açıkçası. Fakat beni utandırıyorlar.

Çeşit çeşit reçelleri, minik demliklerde çay ve sütleri, omleti, domatesi ve hatta kızartmasıyla midemiz bayram ediyor, oh be kuruvasan ye ye nereye kadar arkadaş, insanın önce gözünün doyması gerekiyor bazen.

Şu ana kadar Heidelberg, Frankfurt, Wertheim, Würzburg ve Rothenburg'u gezdik.

Rothenburg, müthiş evleri, ortaçağdan fırlamış gibi duran sokakları, sanat eseri gibi tabelaları ile yeniden gidilecek yerler listeme ön sıralardan girdi bile. Mutlaka görmeli, sokaklarında dolaşmalı, belediye binasının merdivenlerinde bir mola verip soluklanmalı.

Romantik yolun diğer ilgi çekici kasabalarında görüşmek üzere...

Seyahatle kalın

Sevgiler,

İlginizi çekebilecek diğer yazılar;

6 yorum:

Adsız25 Şubat 2016 13:41
Yazılarınızı okuyorum çok da beğeniyorum en kısa zamanda sizden kitap bekliyorum sevgiler
YanıtlaSil
Yanıtlar
Adsız25 Şubat 2016 14:59
Banyo duşakabinlerin su izi tutmaması için bir ilaç var büyük yapı marketlerde bulabilirsiniz.
YanıtlaSil
Yanıtlar