Yollarda Hayat Var...: Arman Macit / 2 Aylık Oldum

Merhaba;

Ben Arman Macit Yılmaz, anne babamın ilk ve tek evladıyım, yani şimdilik :) 10 Mart 2015 te dünyaya bas bas bağırarak geldim.

Siyah, sırma saçlı, güleç yüzlü, annemin tabiri ile tontik bir bebeğim.

Yani aslında şu tontik lafını da pek sevmiyorum biri anneme söyleyebilir mi acaba. daha karizmatik kelimeler var mesela yakışıklı, artist gibi, tontik de neymiş.

Baksanıza ne etkileyiciyim, bu benim 3 numaralı bakışım :)

Havalar ısındı, bizimkiler gezmeye pek düşkün olduklarından bi bahane bulup habire beni dışarı çıkarıyorlar. Temiz hava tam bana göre, annem beni arabaya atıp kahvaltılara, pikniklere götürüyor, valla ona eşlik etmek istiyorum ama bir uyku basıyor ki anlatamam, eve gelene kadar pert oluyorum. E minicik bebeğiz bizden de daha fazla performans beklenemez ki :)

Artık bilinçli gülüyorum, ilk gülümsememde herkes mutluluktan havalara uçtu, dedeme bile telefon açıldı hemen gel artık gülüyor diye, evde bir şenlik havası :) Bunu daha sık tekrarlamalıyım sanırım.

40 günlük olduğumda bizimkiler bebek mevlüdü düzenledi. Evi hiç bu kadar kalabalık görmemiştim, daha doğrusu bizimkiler dışında pek insan görmemiştim desem daha doğru olur.

Hiç yaramazlık yapmadım, şehzade kıyafeti giydirdiler bana, bıyıklııııı ben sana dememiş miydim, artık bu evde benim sözüm geçer diye bak gör kıyafetim bile var, yamuk olmasın

Mevlitte ağlasam herkes başıma üşüşür diye emdim emdim uyudum, hiç sesimi çıkarmadım. Annem de zaten yanımdaydı, süslenmiş yatağında yattı bütün gün.

Göz ucuyla gelenleri kestim de ya altın takıyorlar ya da hediye bırakıyorlar yanıbaşıma, ohh yattığım yerden para kazanıyorum daha şimdiden, bıyıklı müdürrr naberrrr...

Annem demişken yaptığı lohusa şerbetli sütün tadı hala damağımda valla, yine yapsa keşke.

Bu da benim ananem, canım benim, başta onu annem sanıyordum vallahi, her şeyime yetişiyor, geceleri benimle aynı odada uyuyor hala, altımı açıyor ve sürekli gülümseyip seviyor beni, annem arada lohusalık triplerine girse de ananem her daim pozitif, hakkını ödeyemem...

Benim gözümün içine bakarak konuştular mı agucuk gugucuk yapıyorum, ne yapalım biraz eğlendirmem lazım onları da , bütün gün başımdalar bari canları sıkılmasın :)

Alnımda kırmızı kırmızı noktacık gibi lekeler var, kalıcı mı diye korktum, kızlar ileride beğenmezler beni diye, Allahtan doktor amca geçici dedi de rahatladım.

Bu ay ağızdan verilen Rota aşısı yapıldı bana, yutmakta biraz zorlandım ama doktor amca pek bir tecrübeli, ne yaptımsa kurtulamadım elinden. Annem babam olsa yarısını kusardım, yırtardım ama bu Reha'dan kaçış yok :(

Büyümem çok iyi gidiyormuş, anne sütüne bayıldım başka bir şey istemiyorum o da bana çok faydalı gelmiş zaten. 5 Kg doğan bebeklerle aynı seviyede ilerliyormuşum. Doktor öyle bir şey dedi ki bizim bıyıklı pek bir bozuldu.

Bugüne kadar en uzun benim diye gezinen babamdan bile uzun olacakmışım istatistiklere göre, doktor 1,98 diyor. Olur muyum bilemem ama ihtimali bile güzel.

Etraftaki uzun kızlara bakmam lazım şimdiden, Allahtan ki İzmirdeyim burada çok var. Bebekten beşik kertmesi yapsın bizimkiler bari, en az 1,80 yakışır bana :)

Bu arada söylemeden geçemeyeceğim annem eski formuna kavuştu bile, a be güzel annem ben sana kilo aldırıp da, hiç üzer miyim...

Siz bakmayın onun topuksuz giydiğine burada ayakkabıları vurdu diye gitti dükkanın birinden bunları alıp ayağına geçiriverdi, yoksa aramızda kalsın ama bıyıklı çok uzun diye bunalıma giriyor yanında :)

Bu ay bizim bıyıklının teyzesi ile dayısı geldi, sarışınları da pek severim valla, gelecekler diye süslenip püslendim, teyzem beni kucağına aldı mı hooop uyuyuverdim.

Birlikte gezdik tozduk, babam da pek özendi, annemi hiç mutfağa sokmadı, onlara balıklar, etler pişirip durdu, laf aramızda isteyince çok marifetli oluyor bizimki :)

Bu ay bıyıklının müdürlük yaptığı tesise gittik, aman aman herkesler etrafımda fır döndü, ee nasıl dönmesin şu tatlılığa bakar mısınız :)

Başta trip falan yapıyordum ama şu aralar bizim bıyıklıyla arayı yumuşattık, artık onda da ağlamıyorum. Beni kucağına aldı mı herkesten uzun oluyorum, pek bir havalı oluyor.

Bu ay bıyıklı ile plan program yaptık ne de olsa ilk anneler günüm, canım annem yazan bir çikolata aldı, mutfağa bıraktık, güyya annem gidip bulacaktı.

Fakat babam "Aşkım mutfakta, tezgahın üzerinde siyah şeyler gördüm bi bakar mısın" demiş, annem "çiçeğin tohumlarıdır" diye geçiştirmiş, birkaç denemeden sonra yine annem ikna olmamış, bıyıklı da ne yapsın, o zaman bana bir bardak su getir demiş. Çakal annem, anlamış bir şeyler olduğunu sanırım, koşa koşa gitmiş ve bulmuş hediyemi.

Bayıldı fakat bir sorunumuz var bizimki yemeye kıyamıyor, sanırım böylece bozulup gidecek benim çikolatalar :)

Daha çok miniğim, korunmaya kollanmaya, en çok da sevilmeye, şefkate ihtiyacım var. İyi ki aranızdayım.

Maşallah demeyi unutmayın olur mu babam çok takıyor böyle şeylere :)

Sevgiler...

İlginizi çekebilecek diğer yazılar;

2 yorum:

sumeyye8 Temmuz 2015 17:21
Ilk yorumu ben yazayim once maşallah diyim de metin abi kizmasin :) yine cok güzel yazmissin ozlem abla cok begendim
YanıtlaSil
Yanıtlar
Yağmur & Serhat8 Temmuz 2015 17:47
Maşallah Arman'a :) Canım ne kadarda yakışmış Annelik sana , tabi Baba kıskanmasın ona da çok yakışmış :) Ne güzel anlatıyorsun ilerde bunları okuduğunda kendini çok şanslı hissedecek.
YanıtlaSil
Yanıtlar