Fethiye'deki gezimize geçen yazımızda başlamış fakat sizi hemen ilk yazıda uzun süre bilgisayar başına bağlamamak için yarıda kesmiştim. Bugün kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Fethiye'ye adım atar atmaz, bavulları otele bırakıp düştük Saklıkent in yollarına ve muhteşem bir gün geçirdik. Bunu önceki yazımda anlatmıştım. Peki Fethiye/Ölüdeniz gezimiz bununla bitti mi , elbette ki hayır!

Bayramı da fırsat bilip ne zamandır içimizde bir yerlerde asılı duran tatil planımızı hayata geçirdik.

       İnsan sevgilisini ne kadar tanıyorum dese de birlikte zaman geçirmeyince hep eksik kalıyormuş. Benim gözümde sevgilim; adrenalin ile arasına uzunca bir mesafe koymuş, çok pimpirikli olduğundan ayağına çöp batar, altındaki taş kayar diye diye riskli hiçbir yerde bulunmayacak bir adamdı.

         İki hafta yuvamızdan ayrılıp, hadi gönlümüze serserilik yaptıralım diye koy koy başladığımız turumuza; Selimiye’nin keyfi, Turgut Şelalesi’nin serinliğinden sonra İçmeler istikametinde devam ediyoruz.

     Tatilimizin belli bir kısmını tamamladık, önce Bodrum ardından muhteşem Palamutbükü, şimdi de Selimiye ye gitmek üzere yollardayız. Datça dan Selimiye ye dönmek, yolları bakımından biraz meşakkatli, hele de bizim gibi öğlen güneşine kaldıysanız.

        Her nereden ayrılsam üzülüyorum, tatile çıkarken evim için üzülürken şimdi ise Bodrumu bırakmak istemiyorum. Tabii ki her geçen günün, tatilimizi azalttığını bilmemin de etkisi göz ardı edilemez.

          Bodrum'da son günümüzde erkenden ayaktayız, bugün rotamız; Yalıkavak ve Türkbükü. Aslında dünkü Turgutreis bahtsızlığından sonra gidip gitmemekte de kararsızız açıkçası.

Haftalardır beklediğim, haritayı önüme açıp gidilecek yerleri belirlediğim, tam bayram üstü olmasına aldırmadan full olan otelleri tek tek arayıp, sonunda hazır hale getirdiğim tatilimize, en sonunda çıkabildik. 

Şu an tatil için tüm bavulları hazırladım fakat hala ayrı ayrı odalarda muhafaza ediyorum. Sevgili; toplu halde görmesin diye, Bodrum a kadar söylenir valla "ne bu taşınıyor muyuz, oooo bir bavul ayakkabı mı gider, neee laptop ta mı alınıyor, yuh bu kadar bikiniyi ne yapacaksın" 

İzmir öyle bir şehirdir ki, ne kadar anlatılsa az kalır. Güzelliği şöyle dursun asıl kalitesi insanından gelir. Babalar kızlarına “bu çok kısa” demez çünkü kendi de karısını kısa giyenlerden seçmiştir. Babalar her işe karışmaz zaten, kapı gibi karısı vardır