Yollarda Hayat Var...: NİŞAN TÖRENİMİZ...

NİŞAN MERASİMİ, NİŞAN HAZIRLIĞI,NİŞAN BOHÇASI , NİŞAN SEPETİ, KIZ İSTEME, NİŞAN SELESİ, ÇİÇEK, ÇİKOLATA, DAMAT, GELİN, NİŞANLIK, NİŞAN PASTASI, İKRAM, NİŞAN YÜZÜĞÜ, KURDELA KESME, İÇECEK, DÜĞÜN, NİŞANA HAZIRLIK, NELER YAPMALI

Sevgilimin Mart ortasındaki evlilik teklifinden sonra, aileler daha da sabırsızlandı. Oysa biz sanmıştık ki , herkes bunu bekliyor , hadi evlenin baskısı biter, daha doğrusu biraz ertelenir diye, nereden bilecektik daha ağır baskı yiyeceğimizi.

Tekliften 2 ay sonra 18 Mayıs olarak günü kararlaştırıyoruz, hem İstanbul dan gelecekler için eziyet olmasın diye, hem de Macit Baba nın rahatsızlığından dolayı, ilk gün kız isteme, ertesi gün de nişan olması konusunda hemfikiriz.

Tabii şimdi asıl koşuşturma başlıyor, nerede yapacağız, kız isteme merasiminde ne giyeceğim , nişanda pekiii....

Nişan pastası nasıl olacak, ilk gün yemek vermek istiyor annem, onu nasıl ayarlayalım, müzik kısmı cd den mi, orkestra mı olacak, kimlere haber vermeli, kaç kişi oluruz, düşündüğümüz kadar kalabalık olur mu ki... vs Bunun gibi binlerce soru var kafamızda. İyi ki nişan yüzüklerimizi önceden almışız.

Tabii düğüne daha var diye düşündüğümüzden dışarıda yapmaya kararlıyım. Ki küçüklükten beri sevmem böyle şeyleri, hep evde iki aile arasında takarım yüzükleri biter diye hayal etmişim. Ailem şaşkın ben de ki değişime J

Aliağa da Can Restoran var denizin dibinde, içi gayet şık, deri koltuklar, minik vazolarda canlı çiçekler. Tamam diyorum işte hayalimdeki yer, 70-80 kişilik , çok kalabalık olmamak şartıyla gayet nezih olacak.

Müzik konusunda; yer ufak olunca orkestra gibi birşey sığmıyor. Bilgisayardan parçalar çalacak diye bir firmayla anlaşıyoruz. Daha çok içime siniyor böyle, bütün gece aynı ses tonunu dinlemektense meşhur abilerimin , ablalarının sesini dinlerim daha iyi.

Kaporalar veriliyor.

Nişan pastası konusunda kararsızım, benim en sevdiğim pastane Reyhan ama o da Alsancak ta. Birinin özel ilgilenmesi lazım. Karar verme aşamasındayız.

Biz bu hazırlıklarla uğraşırken sevgilimle Koçtaş a gidiyoruz, bir telefon İstanbul da ki Sema annemden. Düğün yeri ile ilgili arıyor, Kalender Ordu evinde bir gecelik yer boşalmış, hemen karar vermezsek tutulacakmış. Temmuz 15 ! Neeee nişandan 2 ay sonra. Hemen bahçe mobilyalarının birine çöküyoruz. Bizim paçalar tutuşuyor tabii.

Düşünsenize nişan olacak, 2 ay sonra da iki düğün; hem İzmir de hem İstanbul da. Daha İzmir de de yer ayarlamak lazım bu tarihten 1-2 gün önceye.

O an ani bir kararla dışarıda nişan yapma fikrinden vazgeçiyorum. Zaten 80 kişilik yere annemin en son hesabıyla 150 kişi çağırmasından dolayı bu fikirden soğumaya başlamıştım. (Çünkü annem her gördüğünü çağırdığından gün be gün sayı katlayarak artıyordu)

Zaten dediğim gibi evde daha samimi bir ortam hayal etmiştim hep ama İstanbuldaki ailemin tanıdıklarına mahçup olmasından korktum Herkes demesin aaa bak paraya kıyamamışlar da evde nişan yapmışlar diye. (evde de aynı maliyet aklınızda bulusun)

Ama tabi 2 ay içinde de 3 düğün fazla geldi gelmesine de annemlere nasıl söyleyeceğim. Tüm kaporalar verilmiş, defalarca sorulmuş “Özlem emin misin” diye J

Yandı tabii hepsi J Kendim de gidemedim utandım, annemi gönderdim iptal etsin die...

Şimdi tam hepsi bitti derken evde program yapmak lazım vakit daraldı. Koşa koşa Reyhan Patanesine gidiyorum içi sırf antep fıstığı dolu , pembe çiçeklerle süslü süper bir pasta siparişi vermeye.

O an daha bilmiyorum ama beni çok zorlayan konu nişanlık seçmek olacak.

Nişanlık için lay lay lom İzmir e doğru yola çıkıyorum, orası açık, burası dar demesin diye de annemi almıyorum yanıma (cin fikirlilik yapacağım ya)

Her moda evine, her abiye, nişanlık, gelinlik mağazasına girdim çıktım. Hep aynı modeller. Bir kere hepsi inanılmaz açık, yani bana bile öyle geldi düşünün. Genelde sırtı komple açık ya da minicik.

Ayaklarım su topluyor gezerken sanırım 5-6 saat olmuş. Bunun tek başına yapılacak bir iş olmadığını anlayıp en munis halimle annemi arıyorum “nolur gel, ben çok kötüyüm”diyerek. Sağolsun o olmasa ne yapardım bilmiyorum, bırakıyor tüm işini atlayıp metroya geliyor ki mesafe 1 saatten fazla yani.

Annemle geziyoruz, sevgilim de işyerinden lojistik destek sağlıyor. İnternette en iyi moda evlerini buluyor arayıp adresini veriyor biz de atlıyoruz taksiye hoop oradayız.

Hiç içimize sinen birşey yok, en son sevgilimi arayıp “ben nişan falan istemiyorum” diye ağlıyorum o kadar sinirlerim bozulmuş. Yapacak birşey yok akşam olmuş, doğruca eve...

Ben tüm umutlarımı yitirmişim, mutsuz mutsuz dolanıyorum ortalıkta. Annem diyor ki Menemen de Sözlüm Modaevi varmış , herkes çok methediyor. Ben de içimden dalga geçiyorum; koskoca İzmir de bulamadım dandirik bir moda evinde mi bulacağım ! Depresyon modundayım yani. Siz gidin bakın, içime sinecek birşey yoksa beni çağırmayın boşuna moralim bozulmasın diye de tembih ediyorum.

Akşamüstü telefon “atla gel hemen”. Amaaan kafalarına göre birşeyler bulmuşlardır diye çok isteksizce gidiyorum. Annem elime bir moda kitabı veriyor en çok beğeneceklerimi işaretlemiş. Gerçekten de ilk baktığıma aşık oluyorum. Omuzlar açık, dantel, daracık, uzun ve etekleri yukarı doğru toplanmış. İşte dedim bunun aynısını yaparsan, sana helal olsun. Oooo dedi ondan daha güzelini yaparım. Teyzemin ve annemin çabalarını unutamam, iyi ki varlar.

O anda Sözlüm Moda Evindeki Semiha ile elektriklerimiz tuttu, o kadar ki gelinliği hiç düşünmeden orada diktirdim. İyi ki de öyle yapmışım, çok keyfili zamanlar geçirdik.

Gönüllü yardımcılarımla provalara gidiyoruz, annem hala o omuzlar biraz daha kapanamaz mı derdinde J

Bir haftada hazır nişanlığım, sevgilim renk olarak mavi istedi, bilir sevgilisine yakışacak rengi o.

Evde yapılacak Nişan Merasimi İçin Hazırlıklar;

-Kahve ve kahve fincanları yetecek mi (kahve makinası bulursanız daha rahat edersiniz), yanına lokum ve çikolata koymak hoş bir tat bırakacaktır. (lokumları mabel den aldık, çok lezzetliydi. Tabii sevgilim evde unuttuğu için biz sadece çikolata ikram edebildik, sonradan lokumları tebriğe gelenlere verdik J)

Bu arada Çikolatalar , fincan sıcak olduğundan eriyebilir, benim gibi ufacık kaplar tercih edebilirsiniz.

-İkram olarak neler verilecek, kaç çeşit olacak, içecek seçimi ne olmalı. (biz kapalı kutu meyve suları tercih ettik, bardakla uğraşmamak ve dökülmemesi adına, tabii bol bol kola-Fanta da aldık, kağıt bardakla beraber)

-Erkek tarafı için baklava yaptırılmalı, o gün tepsisiyle veriyorsunuz önceden süsletmeyi unutmayın.

-Nişan sepetlerini önceden hazırlayıp, süslemelisiniz, o gece verilecek (biz isteme gecesi verdik ki akşam evde rahat rahat baksınlar diye)

-Müzik seti ve hoparlör bulunacak, gerekli şarkılar (dans, oyun havası..vs) ayarlanacak

-Kuaför önceden kaç kişi gidecekse rezerve edilecek (kafanızda mutlaka nasıl bişey istediğinizi planlayın,araştırın gitmeden, çünkü orada herkes size karışmak için yarışacak)

-Stüdyo nişan resimleri için Fotoğrafçı ayarlayın

-Kolonya ve çikolata tutulacak , şık bir tepsi ve kolonya şişesi ayarlanmalı. (teyzem sağolsun çiçekler ve tüllerle süslemiş bizimkini)

-Takı yapılacak iğne, kurdela...vs önceden ayarlanmalı

-Birkaç kişiye fotoğraf çekme görevinin verilmesi, tek makinaya güven olmaz çünkü.

-Çantanıza mutlaka ağrı kesici, ya da kullandığınız ilaçlar varsa konulmalı, kuaför, fotoğraf derken ihtiyacınız olabilir. Hatta mümkünse ufak bir su ve atıştırmalık bisküvi bile koyabilirsiniz.

Herşey tamam. Hazırız J

Birgün önceden zaten yorgunuz, beni istemişler ve vermişler. Sabahtan duş alıp doğğğru kuaföre. 2 gün önceden manikür – Pedikür- Kaş alma işlemleri tamam, o güne sıkıştırmak istemedim. Kuaför Sevinç zaten arkadaşım, daha doğrusu senelerdir gide gele arkadaş olduk.

Önce Şöhretciğimin güzel makyajı, arkasından topuzum yapılıyor. Uzun saçı çok seviyorum ama omuzlar açık olunca topuz daha mantıklı geldi bana.

Benim işim bitmeye yakın, teyzemle kuzenim, Sema annem, Nuray ve Rahime teyzem , anneannem de geliyor. Ben onları bırakıp sevgilimle çıkıyorum doğruuuca Menemen e resim çekilmeye.

Dönüşte fark ediyoruz ki evde sarmalar, dolmalar , börekler var ama biz deli gibi açız.

Zaten tecrübeli olanlar bilecektir, gelin ve damat; yemek için zaman bulamadığından aç gezen insanlar demekmiş J

Sevgilim çekiyor Sakıpağa Süt Evi’ne, çift kaşarlı tostlarımızı götürüyoruz arabanın içinde. Orada neden fotoğraf çekmemişiz acaba, çok şirin görünüyorduk oysa ki.

Eve geliyoruz nasıl başladı nasıl bitti anlamadan koca bi gece geçiyor. Gelen misafirleri karşılama (herkes işten çıkıp hazırlandığı için erken gelinemiyor elbette) biz bu arada bol bol resim çektiriyoruz, iyi ki de çektirmişiz sonradan üzüldüğümüz bir olay olduğu için kardeşim Mert hiç resim çekilemedi çünkü.

Konuşma yapmak için Macit babam yanımıza geliyor, çıt çıkmıyor, başlıyor tatlı tatlı konuşmaya o anda bir gümbürtü balkondan, düşme sesi gibi. Abim; yeğenim Deniz düştü sanıyor kamera açık kalmış koşarken sesini dinliyorum sonradan “eyvah Deniz, denize ne oldu” diye diye korkuyla koşmuş balkona yazık .

Nişanı bırakıp bayılan arkadaşımızın yanına gidiyoruz, Allahtan düşerken farkedip kafasının çarpmasını önlemişler. Ambulans aranıyor ama bulmak ne mümkün, araya tanıdıklar sokulup Çandarlı dan getirtiliyor ki yarım saat mesafede.

Ambulans yetişene kadar telefonda doktor tavsiyesi ile ayağının altına yastık konuluyor.. vs ilk yardım desteği sağlanıyor. Kendine geliyor ama çok içimize sinmediği için ambulansla hastaneye gönderiyoruz. Mert tüm gece başında bekledi sağolsun, bu arada önemli birşeyi yokmuş, İstanbuldan geldiği için yorgunluk..vs gibi sebeplerle bayılmış. Yine de Allah bir daha göstermesin , mutlu ve sağlıkla yaşasın inşallah.

Durumunun iyi olduğuna emin olduktan sonra nişana kaldığımız yerden devam, Macit babam en sonunda konuşmasını tamamlıyor.

Mehmet dedemiz yüzüklerimizi takıyor, kurdelayı kesiyorrrrr. (tabii yengemin burada makas kesmiyor deyip , bahşiş alması gerekiyordu ama o Metin e kıyamıyor:)

Metin bahşiş konusunda yırttı sanmayın pasta gelince bıçak kesmiyor diyenler alıyor, sandığı vermem diyenler de. Kurtuluş yok bu işlerden. Olsun bu da işin raconu...

Sonrasında takı merasimiiiii, gayet bereketli geçiyor (zengin oluyoruz bir anda) J

Sevgilimin de bir sürprizi var bana; Pırlanta ve topaz taşından çok tatlı kelebek bir kolye almış, onu taktı J O kadar tatlı ki bayıldım. Hep beraberdik nasıl da çaktırmadı valla bravo...

Öpüşme ve tebrik merasimi bittikten sonra muhteşem lezzetli pastamızda geliyor. Üzerindeki kocaman maytap hoş olmuş.

Birbirimize yediriyoruz, ben o arada “bunu bana yaptırdığınıza inanamıyorum” diye kahkaha atmakla meşgulum tabii. Daha başıma gelecekleri bilmiyorum 2 düğünde daha yedireceğim o pastayı ben.

Sevgilim kendini fotoğraf çektirmeye o kadar kaptırmış ki (nasıl kaptırmasın etrafımızda 5 tane fotoğrafçı var, ünlü gibi hissediyorsunuz) kendisi pastasını yiyor, bana yedirmeyi unutuyor. Zorla saldırıyorum çatala Hahaha JJJ

Başlıyor oynama faslı, ooo nasıl da neşeliyiz. Sevgilime gerdan kırıyorum, o da çıkarıp para yapıştırıyor. Sonra bakıyorum önüne gelen yatıyor sevgilimin önünde J

Salonda, balkonda her yerde herkes neşe içinde, büyükler hayranlıkla seyrediyor. Bakıyorum bir ara sevgilim almış eline kamerayı çekiyor, kardeşim salsa hareketleri yapıyor, kimileri sohbet ediyor. İzlemesi bile çok keyifli.

Sevgilim bu oynamaların çok faydasını görecek ileride, o kadar alışmış ki şirket eğlencelerinde bile oturmuyor artık, iş arkadaşları şaşkınlık içinde.

Gelin ve damat olmak çok keyifli kimse senden iş beklemiyor, sadece poz ver, gülümse, oyna, hayatının en mutlu günleri olsun. E bir de üstüne bilezik, para versinler, ohhh valla süper.

Biz nişanımızda çok eğlendik, herşey çok keyifliydi. İnsanın başına bir defa gelecek böyle günlerde kafayı hiçbir şeye takmaması gerekiyor, bu bazen mümkün olmayabilir ama inanın ki yıllar sonra o olaylar size çok komik gelecek ve keşke bu kadar üzülmeseydim, sorun etmeseydim diyeceksiniz.

Bol bol gülün ki resimlerde şirin, tatlı çıkabilin. İnsanlar sizi izlerken Allah mutluluklarını daim etsin desinler, aileler o kadar masrafı siz mutlu olun diye yapıyorlar unutmayın.

Tek kural şu, bugünü ileride nasıl hatırlamak ve resimlerde nasıl gözükmek istiyorsanız öyle geçirin. Nokta.

Herşey gönlünüzce olsun...

İlginizi çekebilecek diğer yazılar;

15 yorum:

Adsız8 Mart 2013 17:59
Cok guzel anlatmissin o guzel geceyi cok begendim her detay var super de ben neresindeyim kuzenin daha cana yakinmis galiba:)
YanıtlaSil
Yanıtlar
Unknown13 Mart 2013 23:37
Baya maceralı olmuş ama çok güzel olmuş :))
evleniyorumm.blogspot.com
YanıtlaSil
Yanıtlar
Fatosca Tadlar17 Haziran 2014 08:59
Merhabalar,
Bloğunuzu yeni keşfettim ve izlemeye aldım :))
Bana da beklerim. http://fatoscatadlar.blogspot.com.tr/
İzmir'den sevgiler,
YanıtlaSil
Yanıtlar
Adsız11 Ağustos 2014 22:36
Çok tatlı anlatmışınız sanki yanınızdaymışım gibi gözümün önünde canlandı:))Bir ömür boyu mutluluklar dilerim.
YanıtlaSil
Yanıtlar
Yollarda Hayat Var11 Ağustos 2014 22:39
Cok tesekkur ederim guzel sozleriniz icin. Insallah hicbirimizin yuzunde gulumseme eksik olmasin
YanıtlaSil
Yanıtlar
Unknown29 Eylül 2015 10:26
merhaba özlem hanım
bloğunuzu yeni keşfettim ve bütün detayları keyifle sıkılmadan okumaya bayıldım:) mükemmel bi çift olduğunuz yazılarınızda ve fotolarınızdan çok belli oluyor size ve oğluşunuza maşşallahh:)
YanıtlaSil
Yanıtlar
Yollarda Hayat Var29 Eylül 2015 10:43
Hosgeldiniz iyi ki geldiniz ;) cok tesekkur ederim. Sevgiler
YanıtlaSil
Yanıtlar
Unknown3 Ocak 2016 23:08
Nişanınız kaç kişi oldu acaba neler ikram ettiniz? Bunları da yazarsanız bana fikir vermiş olursunuz :)
YanıtlaSil
Yanıtlar
Unknown29 Şubat 2016 15:50
Çok güzel bir makale olmuş.Ellerinize sağlık.Allah bir ömür boyu mutluluklar versin :)
konya düğün salonları
YanıtlaSil
Yanıtlar